Օրեր առաջ ողջ Հայաստանի Հանրապետությունը մեծ ցնծություն ապրեց` Ալբերտ Ղազարյանի կողմից ադրբեջանցի մարզիկի նկատմաբ տարած փայլուն հաղթանակի շնոհիվ, որը գրեթե ամբողջությամբ հայ-ադրբեջանական հակամարտության արտացոլանքն էր. ադրբեջանցին նախահարձակ եղավ իր ողջ մարմնով և թափով, որից մեր մարզիկը փոքր ինչ ընկրկեց, սակայն կարճ ժամանկ անց Ալբերտը, ճիշտ գնահատելով իրավիճակը և օգտվելով ինքնավստահ ազերու բացթողումներից, նախաձեռնությունը վերցրեց իր ձեռքը և խեղդող հնարքի շնորհիվ վայրկյանների ընթացքում պարտության մատնեց նրան:

ՊԳԵԴ-YSSF կազմակերպության հիմնադրման օրվանից Ալբերտը մշտապես հետևել է նաև մեր գործունեությանը, երբեմն այցելել իր ընկերոջը` Դպրոցի ղեկավարին, փորձելով օգտակար լինել տարբեր հարցերում, քանի որ նրա քույրերը մշտապես եղել են մեր դպրոցի ամենաակտիվ երիտասարդները, իսկ նրանցից Մելինե Ղազարյանն այսօր էլ շարունակում է պատասխանատու պաշտոն զբաղեցնել մեր կազմակերպությունում` արդեն չորս տարի:

Մեզ համար և անակնկալ էր և ոչ այնքան զարմանալի, որ մեր առօրյա դասերից մեկի ժամանակ օրեր առաջ մեզ այցելեց Ալբերտը և մեծ սիրով մեր երիտասարդների հետ կիսվեց իր հոգեբանական ապրումների և ֆիզիկական պատրաստվածության մասին, տարբեր համեմատություններ և զուգահեռներ իրականացրեց` ռինգում և կյանքում պատահող դեպքերի և միջադեպերի վերաբերյալ, պատասխանեց մեր երիտասարդների հարցերին:
Ըստ մերօրյա հերոսի, ամեն հայ, ով իր գործն անում է հանուն մեր պետության, պետական շահի ու հանուն մեր եռագույնի ծածանման, կլինեն երգիչներ, թե մարզիկներ, գիտնականներ, թե դիվանագետներ, անշուշտ նվիրական աշխատանքով են զբաղված, սակայն նրանք բոլորն էլ ոգևորվում են մեր բանակի ու սահմանագծի մեր տղաների ամուր կեցվածքով ու ամենից առաջ պետք է երախտապարտ լինենք մեր սահմանները հերոսաբար պահպանող դյուցազուններին, ովքեր իրենց հերոսացման ճանապարհին, ավաղ, նաև զոհվում են:

Հպարտ ենք, որ ՊԳԵԴ-YSSF կազմակերպության հարկի ներքո մենք կարողացել ենք մեկտեղել այնպիսի երիտասարդներ, ովքեր արդեն իսկ մեծ ներդրում ունեն ժամանակակից հայոց պատմության ու հերոսապատումների մեջ, իսկ մեր մյուս ընկերների ժամը դեռ նոր է գալու: